TempestuousConquest

The smile that tastes like sunlight

Our lips were kissed with stitches.

Leegte is een inhoudsmaat. Onze wereld is een moordkuil Waarin wij uit angst Onze glimlach verstoppen Achter interessant gezeik En verlangens maskeren Om de liefde te misleiden Onze wereld is een moordkuil Waarin wij uit vriendschap Elkaars eer in stukken scheuren En lijmen met zoete leugens Bang zijn om te vergeven Dus vergeten wij onszelf Onze wereld is een moordkuil Waarin wij uit frustratie Ons brein plastificeren Met andermans excuses En waar respect en eigenwaarde Slechts fictief geaccepteerd zijn Onze wereld is een moordkuil Waarin wij uit liefde Andermans achterhaalde Vervlogen dromen najagen In de hoop gezien t

Your touch is poisoning my sanity.

Hoofdstuk 3 Verboden schoonheid Met grote tegenzin sleepte Devinia zich naar de zitkamer, waarin de andere gasten zich vermoedelijk bevonden. Ze had geen enkele zin om kennis te maken met de rest; het liefst was ze de hele dag onzichtbaar en hield ze iedereen op afstand, maar om die onzichtbaarheid te bereiken moest ze zich laten meeslepen in de stroom van hoopvolle naïviteiten. De zitkamer voor de gasten was ingericht met grote banken bekleed met rood fluweel. Niet het veelgebruikte, gehavende fluweel dat bij haar thuis de meubels sierden, maar fluweel dat er rijkelijk en gloednieuw uitzag. Er zaten een paar vrouwen bij het vuur; drie

Waterside I'm naked beneath poisoned ice Synchronic watchers dig the holes Where numbness is my lone disguise From drowning waters black as coal A glance incinerates my skin As yearning is a looking glass Of games that I could never win 'cause all the rules are concealed flaws The water calls a lonesome death Embraced by hungry homicide A poisoned sleep of green sunsets Where ichored shrieks cry lullabies Earth and sky rip off my flesh As I watch you die once more My heart is cold and made of ash I'm staring wishful at the shore Just close your eyes and run away With me into a world outside We're the enticement for the slay

Hoofdstuk 2 Glazen maskers Vanuit haar ooghoeken observeerde Devinia de rest van de lange gedekte tafel. De dames die eraan zaten, de kristallen glazen, porseleinen borden en het zilverwerk, de grote boeketten en kandelaars… Echter liet de gastronomie nog even op zich wachten. Ze tikte geërgerd met haar lange nagels op het tafelblad. Uit verveling zocht ze het gezicht dat bij de naam Achu zou horen. Een exotische naam, ietwat mysterieus, maar ze wist er geen gezicht aan vast te knopen. Achu was het meisje waarmee ze een kamer moest gaan delen. Echter was het enige tekenen dat ze tot nu toe van haar had gekregen een overvolle koffe